Suresh Badal

फेसबुक खोलेको रमाइलो याद छ । बाह्र कक्षा पढ्दा साथी प्रतिकले सोधेको थियो, ‘तिमीले फेसबुक खोलेको छैनौ ?’ बुक भनेपछि सहि गरेर छोडिएको खाली चेकबुक पनि खोल्न अल्छी लाग्थ्यो ! यसले कुन बुकको कुरा गरेको होला ? म अचम्ममा परेको थिएँ । ‘के हो फेसबुक भनेको ?’ सोधेको थिएँ । ‘यसमा फोटो हाल्न, अनि केहि कुरा लेख्न पनि मिल्छ । खासमा आफ्ना साथीहरु के गर्दै छन् भनेर थाहा पाउन सकिन्छ ।’ उसले मलाई बताएको थियो, ‘अलिअलि याहु मेसेन्जरजस्तो पनि अलिअलि हाइफाइभ जस्तो पनि !’ ‘ए ए’ भन्दै साइबर पसेर बनाएको थिएँ फेसबुक । प्रतिककै पछिपछि लागेर । फोटो थिएन । एउटा फूलको फोटो राखिदिएको थियो उसैले । सायद मेरो फोटो राख्न पाएको भए पनि मान्छेहरुले फुल नै भन्थे होला मलाई, अंग्रेजीको ! आइडी खोलिरहँदा सबै सिकाउँदै उसले मलाई ‘एउटा सम्झिने खालको पासओर्ड लेख’ भनेर अर्कोपट्टि फर्किएको थियो । ‘सुजिता ।’ सुटुक्क लेखेको थिएँ मैले । काली काली हिस्सी परेकि केटि थिई सुजिता । मेरी क्लासमेट । तर कहिल्यै बोलचाल भएन हाम्रो । लेख्न त उसको नाम धेरैले मनको भित्तामा लेखेका थिए । केहि फटाहाहरुले ट्वाइ...